وی ادامه داد: این شرایط نشان می‌دهدکه اگر با چنین برنامه و ریل‌گذاری جلو برویم، موازنه تولید گاز (با میزان مصرف) جواب نمی‌دهد.
تربتی با بیان این که باید در دو بخش خانگی و نیروگاهی، اصل بر بهینه‌سازی باشد، گفت: آمار مصرف نشان می‌دهد که باید از هم اکنون اقداماتی نظیر بهینه‌سازی، افزایش کارکرد و ... را در دستور کار خود قرار دهیم تا مثلاً در بخش خانگی، مصرف ما از ۱۷۵ میلیارد مترمکعب به ۱۰۵ میلیارد مترمکعب و در بخش نیروگاهی، از ۲۰۵ میلیارد مترمکعب به ۱۰۰ میلیارد مترمکعب برسد. بنابراین ما باید از برق خورشیدی یا انرژی آب و باد و مواردی از این قبیل را بهتر و بیشتر به کار گیریم.
معاون وزیر نفت در امور گاز افزود: در این صورت، در مجموع، ۲۰۵ میلیارد مترمکعب روی بهینه‌سازی و افزایش بهره‌وری مصرف سوخت در بخش خانگی و بخش نیروگاهی برای ۲۰ سال آینده فکر می‌شود که معادل تولید یک سال ما از پارس جنوبی یعنی ۲۰۰ میلیارد مترمکعب است، در صورتی که می‌توان برای آن، ارزش آفرینی کرد.
تربتی اظهار کرد: همان‌طور که پیش از این نیز گفتم، اگر بخواهیم ارزش آن را با قیمتی که در اقتصاد استفاده می‌شود، حساب کنیم و گاز را هر مترمکعبی ۲۰ سنت فعلی در نظر بگیریم، ارزش اقتصادی این بهینه‌سازی حدود ۳۵۰ میلیارد دلار در طول ۲۰ سال است؛ بدان معنا که اگر آنچه از بهینه‌سازی حاصل می‌شود را به پول تبدیل کنیم، ۳۵۰ میلیارد دلار برای کشور خلق ثروت می‌شود.
وی با تأکید بر این که قرار است تولید گاز کشور در افق ۱۴۲۰، دو برابر شود، ادامه داد: این کار هزینه و سرمایه زیادی می‌خواهد، ضمن آن که در خصوص مصرف، با جهش سوم پتروشیمی و ورود به این عرصه که خوراک بیشتری می‌طلبد، برداشت من این است که با این رویه، نه به اهداف تولید و نه به اهداف تعیین شده در بهینه‌سازی مصرف می‌رسیم.
مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران تصریح کرد: عمده کاری که در کشورهای دیگر مشابه ایران انجام شده، در دو محور بوده؛ آن‌ها بیشتر به سمت ایجاد نهادهای تنظیم‌گر و قوانینی که از کسب و کار حمایت کند، رفته‌اند؛ یعنی شرایطی که دولت کمتر درگیر مسائل شود.
مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران ادامه داد: در مجموع، بر این باوریم که اگر بخواهیم از فضای آینده ترسیم درستی داشته باشیم که هم در تجارت گاز موفق باشیم و هم از گاز به عنوان کالایی ارزشمند استفاده کنیم، باید بتوانیم در بحث مصرف، اهداف بهینه‌سازی را اجرایی کنیم؛ باید چند نهاد تنظیم‌گر ایجاد شوند که مقررات را بنویسند. برای نمونه، ما ماده ۱۲ و قانون بند «ق» را زیاد شنیدیم، اما شاید هیچ مجموعه‌ای بیشتر از شرکت ملی گاز ایران در سال‌های گذشته، از این قانون برای توسعه گازرسانی استفاده نکرده باشد.
معاون وزیر نفت در امور گاز در پایان، تاکید کرد: بهینه‌سازی موضوعی فرابخشی است و در یک بخش جمع نمی‌شود، درباره گاز همه درآمد و محصول در وزارت نفت و مدیریت ثابت بود، اما بحث بهینه‌سازی مربوط به یک وزارتخانه نیست و نیاز است نهادهای تنظیم‌گری از بیرون و در کلان کشور قوانین و مقررات آن را بنویسند و من فکر می‌کنم می توان ۳۵۰ میلیارد دلار در ۲۰ سال آینده از محل بهینه‌سازی و کاهش مصارف، صرفه‌جویی ایجاد کنیم.
